Lange tijd heb ik gedacht dat het mij zou helpen bij de zoektocht naar de verrader van de acht onderduikers aan de Prinsengracht 263 en de motieven
als ik de adressen waar Anne Frank en haar familie hebben gewoond, zou bezoeken. Ik wilde weten hoe de buurten en
huizen eruit zagen waar de familie Frank woonde. Misschien, heel misschien, zou ik daar dan ook mensen treffen die haar nog hebben gekend en er wellicht over
wilden vertellen.
Ook de concentratiekampen wilde ik bezoeken, maar na mijn bezoek aan Westerbork kreeg ik het idee dat er misschien nog maar weinig aan haar zou herinneren en dat
het een zinloze zoektocht zou worden.
Toch meende ik door te moeten zetten, al was het maar alleen voor de foto's die ik dan zou kunnen maken die herinneren aan Anne en haar jeugd. Ik ging voor deze website
een lijstje samenstellen met belangrijke boeken over Anne en de onderduikperiode. Over het verraad is niet bijster veel geschreven en wat ik vond was niet erg geloofwaardig.
Die conclusie trok ik mede nadat het NIOD in 2003 had geschreven dat de serieuze theorieën niet gestoeld waren op feiten, maar op aannames.
Bij het samenstellen van de lijst stuitte ik op Roland Wilfred Jansen. Hij publiceerde meerdere boeken over Anne Frank, dus ik was zeer verheugd, temeer hij exaxt de
reis had gemaakt die ik wilde ondernemen. Zijn interesse voerde hem naar Frankfurt, Aken en Amsterdam. Ook bezocht hij Westerbork, Bergen-Belsen en Auschwitz, de kampen
waar Anne Frank vast heeft gezeten.
Ik kocht zijn boek 'Anne Frank, stille getuigen, herinneringen aan het leven van een Joods meisje'. Wat gelijk opvalt aan dit boek is dat de foto's ontbreken, die had ik wel
verwacht voor 33 Euro. Ja, er staan een paar slechte zwart/wit foto's in, maar dat wat je hoopt aan te treffen ontbreekt. Jansen heeft daarvoor een oplossing bedacht, een
tweede boek waar alle foto's full-colour in staan. Het tweede wat opvalt is dat niemand het verhaal wilde uitgeven waarop Jansen besloot dit dan maar in eigen beheer te
doen.
Weliswaar waren er partijen geïnteresseerd, waaronder de Anne Frank Stichting, maar in het uitgeven van Jansens' verhaal zag niemand brood. Vol goede
moed begon ik aan het boek en ik moet toegeven, Jansen laat weinig aan het toeval over en heeft alle plekjes inderdaad bezocht. Na het eerste hoofdstuk 'Frankfurt' weet
je eigenlijk genoeg, de schrijver was met goede moed aan zijn zoektocht begonnen, maar de inkleuring van het verhaal komt niet uit de verf.
Niemand die er echt toe doet heeft hij kunnen spreken en een foto van een gebouw waar Anne ooit in de tuin heeft gespeeld en haar slaapkamer had zegt eigenlijk te
weinig over wat je feitelijk wilt weten, namelijk: "wie verraadde de familie Frank"?