Een paar jaar geleden werd ik in korte tijd wakker, niet in het besef dat racisme, fascisme of discriminatie dom was maar met de gedachte dat onze
kinderen straks niet meer kunnen luisteren naar iemand die de oorlog heeft meegemaakt.
De overlevenden van de Tweede Wereldoorlog zijn nagenoeg allemaal overleden door ouderdom. Neem Miep Gies. Zij overleed in 2010 op 100-jarige leeftijd,
Miep was een van de helpsters van de acht onderduikers in het Achterhuis aan de Prinsengracht 263. De meesten die de oorlog overleefden wilden hun
kinderen er maar niet mee lastig vallen. Jammer, maar oh zo begrijpelijk.
Toch zijn er ook die scholen bezoeken om te vertellen over het dagelijkse leven tijdens de bezetting en hoe moeilijk het was om te overleven. Zeker het
laatste jaar was zwaar. Het zuiden was al bevrijd maar in het noorden werd nog acht maanden lang doorgevochten terwijl er nauwelijks iets te eten was.
De hongerwinter van 1944 maakte nodeloos nog vele slachtoffers meer dan er in de jaren daarvoor al waren te betreuren.
Toch moet je weten wat er zich toen heeft afgespeeld, dus ik ging me verdiepen in de lectuur en websites die er voor handen waren. Ik schrok. Niets was
volledig, niets was kort en bondig. Sterker nog, ik vond het saai. Maar hoe doorbeek je dat? Diezelfde manier van 'vertellen' die je overal in terug
ziet. In mijn werk houd ik van duidelijkheid. Een vergadering duurt wat mij betreft maximaal een uur en wordt telkens door iemand anders voorgezeten. Als
je iemand iets schiftelijk wilt meedelen doe je dat bij voorkeur met één A-4-tje, vind ik.
Ik begon dus feiten te verzamelen, klopte bij mijn Duitse buurvrouw aan wiens overleden man stapels boeken over de Tweede Wereldoorlog had. Ik las ze
allemaal door en haalde er de hoofdlijnen uit, ik begon te schrijven. Ik combineerde het met wat ik uit websites kon halen. Uiteindelijk had ik tientallen
boeken doorgeworsteld en minstens honderd websites bekeken.
Wat er overbleef staat op DE DOKWERKER, een website met een tijdlijn, een
alfabetische lijst en zo'n 200 onderwerpen waar de de oorlog aan op is gehangen. Deze 'kapstok' kun je erbij pakken als je iets dieper in wilt gaan
op de feiten rond de Tweede Wereldoorlog.